Mijn daginvulling is bepalend voor mijn broodmaaltijden. Een doordeweekse ochtend begin ik steevast met een kop thee en volkorenbeschuit met hagelslag. Ga ik op kantoor aan het werk, dan houd ik me voor de lunch vast aan drie bruine boterhammen, waarvan doorgaans twee met hartig, één met zoet beleg. Beker koude melk erbij, heerlijk. Tussendoor? Koffie en vooral thee. In de weekenden, bij werk ‘op locatie’ of tijdens vakanties daarentegen vraagt mijn maag ’s morgens direct om vers sinaasappelsap. Met afbakbroodje ham-kaas-peer. Of een spiegelei. Of een krentenbol. Of een broodje jam. Om maar eens wat te noemen.Gewoontes
Zonder pardon gooi ik mijn gebruikelijke eetwensen over boord. Ik eet meer, ik eet minder. Omdat ik me te weinig tijd gun, omdat ik juist veel tijd heb om te kokkerellen of omdat ik de kans grijp naar anders-dan-anders. Hoe dan ook, om een onverklaarbare reden eet ik vanaf het moment dat ik de grens over ben uitsluitend witte harde broodjes bij ontbijt en lunch, drink meer koffie dan gewoonlijk en kies ik uit de menukaart streekgerechten. Ik eet ineens fruit en bekertjes vruchtenyoghurt tussendoor èn graai regelmatig in de snoeptrommel. Ik vind het allemaal prima. Ik kan zelfs de hagelslag best missen. Maar na een dag of tien krijg ik onverhoopt een onweerstaanbare drang naar een beker heerlijke koude melk. Halfvolle wel te verstaan. En beslist niet gesteriliseerd. En hoe vind je die dan in een Italiaanse mega-supermarkt met niet meer kennis van de taal dan de gemiddelde vakantieganger? Simpel. Dat het Italiaanse ‘latte’ melk betekent en dat gepasteuriseerd ongeveer vertaald zal worden als ‘pasteurisato’, is handig om te weten, maar geen noodzaak. Al wat in het koelvak staat zal vast in de goede categorie thuishoren. En zonder na te denken weet ik: groen is yoghurt, blauw is melk, lichtblauw halfvolle. Bovendien: ook daar blijkt een melkpak eruit te zien als een melkpak. Als ik dan even later enigszins aarzelend een slok uit het lichtblauwe pak neem, wordt bevestigd wat ik eigenlijk allang wist: Een lichtblauw kartonnen literpak is geen babyvoeding, geen geitenmelk, maar gewoon heerlijk Hollandse -eh Italiaanse- halfvolle melk! Met dank aan de eenheid in Europese vormgeving.
Ank
PS. Ook paprika chips (blauw) en cafeïnevrije koffie (blauw) herken je aan de kleur van de verpakking. 'Spa rood' heeft er zelfs zijn naam aan ontleend! Functionaliteit boven creativiteit.
