Welke argumenten spelen een rol wanneer je in het leven keuzes maakt rondom de dood? Hoe kun je dat verbeelden? En wat is de essentie van Hollands Glorie? Met deze en andere vragen worstelde Lodewijk de afgelopen maanden in de aanloop naar zijn eindexamen. Een zoektocht met opmerkelijke resultaten, met het diploma van AKV Sint Joost als bekroning. Lodewijk vertelt hoe zijn eindexamenwerk tot stand kwam.
Leven met de dood als optie
'In dit boek heb ik het over het zelfgekozen levenseinde. Het leven is in onze samenleving bijna een verplichting, maar is dat wel zo? Rond het thema euthanasie hangt nog een groot taboe. In mijn onderzoek kwam ik veel anonieme uitingen van doodswensen tegen. Sommige van deze verhalen waren heel aangrijpend. Maar in contrast hiermee kwam ik ook veel argumenten tegen zelfbeschikking. Het lukte me niet om een standpunt in te nemen, maar ik denk dat niemand dat absoluut kan. Daarom heb ik in dit boek verhalen van mensen met een doodswens tegenover verhalen van mensen die hiermee te maken krijgen gezet. Op deze manier stel ik de vragen: "Wat is een leven waard" en "Wie heeft het recht hierover te beslissen". Om dit verhaal te vertalen naar beeld heb ik verfvlekken als metafoor gebruikt. Door de verf vanaf 1 punt op plastic te gieten zou je verwachten steeds gelijke vlekken te krijgen. Door kleine veranderingen aan de situatie, zoals een bobbeltje in het plastic of net iets dunnere verf, ontstaan echter steeds unieke vormen. In het leven gaat het net zo. We worden gevormd door een serie incidenten die al ver voor conceptie begint.'
'In mijn tweede project heb ik onderzoek gedaan naar angst voor het onbekende. We worden bang gemaakt door de media en in de politiek staan er figuren op die zeggen dat deze angst gegrond is. Dit is een trend die door heel Europa te zien is en Nederland is hier geen uitzondering op.
Het is logisch dat we angst hebben voor het onbekende, omdat het onbekend is kan het zowel vriend als vijand zijn. Bij een vijand kan je er echter uit de buurt blijven, bij de vreemdeling kan dat niet. Veel problemen in onze samenleving zijn niet eenvoudig op te lossen omdat het niet duidelijk is hoe ze ontstaan. Het volk heeft wel behoefte aan zulke oplossingen. Ze willen een dader zien ook al is die er niet. Populisten als Geert Wilders springen in op deze angsten en geven het volk de daders waar ze om vragen.
Dit gedrag doet me denken aan de manier waarop Joden voor de tweede wereldoorlog neergezet werden. Het verschil hier is alleen de toon waarmee de boodschap gepresenteerd wordt. Waar de jood rechtstreeks als monster wordt gepresenteerd, zet Wilders zijn daders subtieler neer. Omdat we niet in tijde van oorlog leven zou een dergelijke boodschap te absurd zijn om geloofd te worden. Ik zet die stap daarom wel. Om te laten zien hoe absurd het gedrag is.
Als uitgangspunt in mijn posters gebruik ik een silhouet. De vreemdeling. Door hier elementen aan toe te voegen, verander ik de vreemdeling in een monster.'
